Dag 26; Crater Lake National Park, OR

donderdag 20 april 2017

Wintersportdag

Umpqua Roque River

We volgen de raad van de camping beheerder op en gaan eerst naar de Mill Creek Falls en de Barr Creek Falls kijken en de Gorge overlook op de brug in Prospect. Het is niet ver en hij had gelijk, het uitzicht op de brug over de Umpqua Roque River is prachtig. Er is hier een enorme stroomversnelling over grote rotsblokken. 

Barr Creek Falls

Dan rijden we nog een stukje verder en komen we bij de trailhead naar de watervallen. Ongeveer 0,75 km naar beneden in het bos komen we bij de eerste waterval, de Mill Creek Falls. 

Een klein stukje verder hebben we een prachtig uitzicht op de Barr Creek Falls. Terug lopen naar de parkeerplaats is minder makkelijk, er zitten een paar gemene klimmertjes in de weg terug en inmiddels is het weer gaan regenen.

De weg naar Crater Lake is niet moeilijk te vinden. Waren we gisteren nog onder de indruk van de anderhalve meter hoge sneeuwwallen langs de weg, vandaag worden de sneeuwwallen steeds hoger naarmate we dichter bij het Visitor Center van Crater Lake National Park komen. 

Crater Lake in de zomer!

Crater Lake is een diepblauw kratermeer in het zuidwesten van de staat Oregon. In 1902 kreeg het gebied de status National Park, het ligt in het hart van de vulkaan Mount Mazama. Zesduizend jaar geleden zorgden vulkaanerupties ervoor dat de top van de vulkaan werd ondermijnd en tenslotte instortte. De hierdoor ontstane zogenaamde ketel is het huidige Crater Lake. Het park heeft een totale oppervlakte van 742 vierkante kilometer en wordt als het ware omringd door verscheidene National Forests. Ook de indrukwekkende Cascade Mountains liggen om het park. Het park staat bekend om zijn prachtige natuurschoon en diepblauwe water. Het meer heeft een lengte van 9,5 km en een maximale breedte van 7,2 km. De diepte van het meer werd bepaald met sonarapparatuur en is op het diepste punt 592 meter. 

Crater Lake zoals wij die (niet) zien

Hiermee is het op zes meren na het diepste van de gehele wereld. In 1853 werd het meer door de mijnbouwingenieur John Wesley Hillman ontdekt. Hij noemde het Deep Blue Lake vanwege de prachtige helderblauwe kleur van het water. In 1869 kreeg het meer zijn huidige naam. De 32 km lange oever is omgeven door kleurige lavawanden die 150 tot 610 meter hoog boven het wateroppervlak uitrijzen. Er zijn geen beken of rivieren die in het meer uitkomen, wel sneeuwt het erg veel in dit gebied (zo’n 13,50 meter per jaar). Het water dat uit het meer verdampt wordt dan ook voornamelijk door sneeuw aangevuld. Hierdoor is Crater Lake een van de meest heldere meren ter wereld, en krijgt het die prachtige, opvallend diepblauwe kleur. Tijdens de zeer lange winters zijn veel wegen in het park niet begaanbaar, de beste maanden om hier een bezoek te brengen zijn juli, augustus en september. Dan is ook de toeristische weg van 53 km langs de kraterrand open en passeert men punten vanwaar men een schitterend uitzicht heeft over het meer, het duurt zeker tot juli voordat alle sneeuw gesmolten is en de schoonheid zichtbaar wordt. In april gaat het Visitor Center open en in mei het hotel in de Rim Village. 

Het is een schitterend gezicht die spierwitte sneeuwmuren en de groene naaldbomen erachter. De weg wordt steeds smaller en de sneeuw, inmiddels al ruim 4 meter hoog, komt hier al boven de camper uit. Van het Visitor Center zelf is alleen nog een stukje van het dak te zien, de rest is ingesneeuwd. 

De voordeur is niet te bereiken, maar er is een paadje sneeuwvrij gemaakt naar de achterdeur zodat we toch naar binnen kunnen. Binnen horen we dat de weg naar de Rim Village open is maar dat alle Rim drives nog gesloten zijn in verband met de sneeuw. We weten dat we heel vroeg in het seizoen hier zijn en zeker met de zeer zware winter van dit jaar, is het voor ons ook een gok hoe ver we kunnen komen. We mogen met onze camper naar boven naar de Rim Village, daar is genoeg parkeerplaats om weer te kunnen keren. Inmiddels is de regen overgegaan in sneeuw en komen we zelfs sneeuwruimers tegen die hier dag en nacht bezig zijn om de wegen open te houden.

Wat zou de laatste camping beheerder verstaan onder mooi weer? Wij zouden regen- en sneeuwbuien en laaghangende donkere wolken beslist niet definiëren als mooi weer. Door de lage donkere wolken kunnen we het Crater Lake niet eens zien al staan we er met onze neus bovenop. Wel zijn er drie schoolbussen met lagere schoolleerlingen die daar op snowboats een sneeuwparcour moeten afleggen, best grappig van die kleintjes met immense snowshoes.

Het is wel heel jammer dat we niet kunnen genieten van het uitzicht over het Crater Lake maar de weg hier naar toe was al een belevenis op zich. Het weer wordt echter steeds slechter, de sneeuw dikker en het zicht steeds minder, dus we blijven hier niet hangen en gaan snel terug naar beneden. 

We komen aan de andere kant van de bergen uit, daar schijnt de zon volop en al is de temperatuur nog steeds laag het ziet er wel vrolijk uit. We hebben vandaag weer een deel van een scenic byway gereden, namelijk de Volcanic Legacy Scenic Byway, die loopt vanaf Klammath Falls door langs de rim van Crater Lake. Nu rijden we door naar het noorden naar La Pine State Park waar onze overnachting is gepland.

Vandaag gereden: 165 miles (266 km)

Camping: La Pine State Park Campground