vrijdag 7 april 2017
We volgen de tip van de camping-eigenaar en gaan naar de
Walnut Canyon, volgens hem mooier dan de Grand Canyon. Ongeveer 7 mijl terug op
de route, dat is wel te doen. Aangekomen in het Walnut Canyon National Monument
park gaan we eerst naar het Visitor Center, daar kopen we de Nationale Parken
pas. Dan bekijken we de film over hoe de Ancestral Puebloan people hier in de
prehistorie hebben geleefd in deze canyon.
In de loop van miljoenen jaren is heeft de Walnut Creek een
350 meter diepe canyon uitgeslepen. De
creek komt uit de de Little Colorado River en vervolgt zijn weg naar de Grand
Canyon. Het bovenste gedeelte van de canyon bestaat uit Kaibab-kalksteen en is
per laag verschillend in hardheid. Sommige lagen slijten sneller en vormden in
de tijd uitgeholde diepe grotten.
Tijdens de 12de tot 13de eeuw werden deze grotten gebruikt door de
lokale Sinagua Indianen die in de grotten woningen bouwden, de zogenaamde
cliff-dwellings. Sinagua is Spaans voor “zonder water”, een erkenning dat deze Indianen
in staat waren om te leven in een dergelijk droge regio met een minimale
behoefte aan water en het kunnen omgaan met droogte, hoogte verschillen en het
bewaren van noodzakelijk drinkwater uit de regen en/of sneeuwperiode. Het water
werd op koele plaatse bewaard in stenen poten. De Sinagua Indianen bouwden
tachtig woningen. Zomers woonden ze in huizen aan de schaduwrijke noordkant,
waar de woningen koel bleven en de andere jaargetijden aan de zuidkant om van
de zonnewarmte te kunnen profiteren. 
Aan de noordzijde van canyon groeien
veelal dennen en pijnbomen, aan de zuidzijde groeien agaves, cactussen en
verschillende vruchtbomen. Ook staan er meerdere soorten notenbomen waarvan de
walnoot zijn naam aan de canyon heeft gegeven. De bewoners leefden van de
jacht, vruchten en noten en stookten hun huizen warm met hout. Boven in de
huizen bevond zich een trekgat waardoor de rook naar buiten werd afgevoerd, in
veel huizen zijn nog zwarte door rook aangeslagen wanden en plafonds aanwezig. 
Er zijn in dit National monument een tweetal hikes uitgezet,
de minder interessante Rim Trial en de populaire Island Trial. Via het Visitor
Center komen we uit bij de Island Trail, een wandeling van 1,5 km rond het
“eiland” een grote rots midden in de canyon waarin de Ancestral Puebloan people
hun huizen hadden gebouwd. We dalen eerst via 273 traptreden en krijgen
onderweg een goed zicht op diverse cliff-dwellings aan de overkant in de wand
van de canyon. Dan lopen we via een goed begaanbaar pad om het eiland heen
langs diverse cliff-dwellings die nog verbazend goed bewaard zijn gebleven. 
Met
de film in ons achterhoofd krijgen we een redelijk goed beeld van hoe de mensen
hier hebben gewoond. 273 treden omlaag betekent het zelfde aantal weer omhoog,
dat is een stuk lastiger, kennelijk zijn wij niet de enigen die daar wat moeite
mee hebben want onderweg komen we een paar keer een bankje tegen waar wij en
anderen dankbaar gebruik van maken. Boven gekomen kunnen we niets anders dan
concluderen dat naast een goede training van knieën en kuiten, ook deze tocht de moeite waard is geweest, de
camping-eigenaar heeft dus niets teveel gezegd.
Onder het genot van een kop koffie in de camper bepalen we waar
we nu naar toe zullen rijden. Het wordt Lake Mead National Recreation Area een
stukje voorbij de plaats Kingman. Van hieruit kunnen we dan morgen naar Oatman rijden
en liggen we weer geheel op schema van de geplande route. In het Lake Mead
National Recreation Area zijn in april nog maar twee campings open, een
dry-campground van de National Park Service, mooie aangelegde plaatsen met
picknicktafel en barbecue maar zonder water en elektriciteit. En een
particuliere camping bij een hotel met full hookup, maar wel twee keer zo duur.
Wij kiezen voor de NPS camping, we zijn wel gewend zonder aansluitingen te
staan en rijden morgenochtend wel langs het dumpstation. We betalen door een
klein geldbedragje in het bekende envelopje te stoppen en in de brievenbus te
doen en hangen het strookje aan de paal van de plek die we hebben uitgekozen.
Volgens ons het mooiste plekje van de camping. Het weer is nu totaal anders,
het is net of er een warme föhn staat te blazen als we buiten komen. We trekken
gelijk een korte broek aan en een T-shirt, halen de stoeltjes uit de berging en
gaan lekker buiten genieten van de zon. Dat wordt weer barbecueën vanavond. De
zon gaat wel vroeg onder nu we steeds weer een uur terug gaan in de tijd, maar
zelfs lang nadat het donker is geworden is het nog behaaglijk en blijven we
buiten zitten.
Vandaag
gereden: 201 miles (323 km)
Camping:
Katherines Landing Campground - Lake Mead National Recreation Area
Lijkt de Dordogne wel met de Cro Magnon woningen in les Eyziers. Alleen stammen die uit de prehistorie.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig mooie route, die Island trail. Alleen 273 treden omhoog lijkt mij erg zwaar, vooral als het (te) warm is. Gelukkig zijn jullie echte doorzetters en draaien je hand niet om voor zo'n beklimming.
BeantwoordenVerwijderen