Dag 12: Meteor Crater, AZ

donderdag 6 april 2017

Als we om half acht opstaan komt er geen water uit de kraan, het water in de waterslang blijkt bevroren te zijn. Om vier uur ‘s nachts werden we wakker van de kou en hebben we de verwarming aangezet maar we hadden niet verwacht dat het zou gaan vriezen. Gelukkig is de slang niet kapot en ontdooit die snel in de zon. 

We volgen onze normale ochtendroutine in een normaal tempo en rijden om half elf van de camping af. Al snel rijden we Arizona binnen, staat nummer 8. De benzine is hier duurder dan in New Mexico, in elke staat die we aandoen is het weer wat duurder, maar we hebben toch benzine nodig dus gooien we de tank weer vol. We maken er meteen een koffie pauze van en wisselen weer van chauffeur. We zijn op weg naar Meteor Crater in de buurt van Winslow in Arizona. Na een paar uurtjes rijden komen we bij het bezoekerscentrum aan en zien dat het “Amerikaans” commercieel is opgezet. Het bezoekerscentrum geeft na betaling de toegang tot de krater maar laat je eerst kennismaken in een interactief museum en in de filmzaal met het ontstaan van deze krater.

Daar wordt duidelijk dat deze krater is gevormd door een nikkelijzermeteoriet. De inslag van de meteoriet heeft zo'n 50.000 jaar geleden plaatsgevonden, in de periode die pleistoceen wordt genoemd. Onderzoekers schatten dat de meteoriet die hier in sloeg een diameter van ongeveer 50 m had en 300.000 ton woog. Hij sloeg in met een snelheid van 26.000 mijl per uur (18 km/per seconde) en vertegenwoordigde een energie van 20 miljoen ton TNT. De inslag veroorzaakte een aardbeving met een kracht van minstens 5,5 op de schaal van Richter. Om aan te geven hoe hoog de snelheid van de meteoriet  was, dit is gelijk aan een vliegtuig welke van Los Angeles naar New York vliegt in 5 minuten. De krater die het gevolg was van de inslag is ca. 1300 meter in diameter en ongeveer 170 meter diep. De kraterrand ligt 30 meter boven de omringende vlakte. Op de bodem van de krater is plaats voor 20 voetbalvelden, laat je tegen de wanden tribunes plaatsen dan kan je rondom bijna 2 miljoen bezoekers laten plaats nemen. Fragmenten van de meteoriet liggen verspreid rond de krater, evenals kleine metalen bolletjes die ontstonden toen de meteoriet tijdens de inslag verdampte. De vorm van de krater is opmerkelijk goed bewaard gebleven en voor een inslagkrater is hij betrekkelijk jong.

Onderzoek naar de krater, deze heet officieel barringerkrater, is de eerste krater waarvan werd vermoed dat hij niet door vulkanisme is ontstaan. Het was de vondst van nikkelijzer, die Daniel Moreau Barringer in het begin van de twintigste eeuw, tot de conclusie bracht dat de krater het gevolg was van een meteorietinslag. Barringer zelf geloofde altijd dat een groot gedeelte van de meteoriet diep onder de inslag van de krater in de bodem moest liggen en heeft daar 27 jaar lang onderzoek naar gedaan maar niets gevonden. Bewijzen hiervoor werden pas in 1960 gevonden door andere wetenschappers, die op deze plek coesiet en stishoviet vonden.  Deze mineralen ontstaan alleen onder extreem hoge druk en temperatuur en zijn daarom de belangrijkste aanwijzingen voor een inslag uit de ruimte. De meteoriet is als het ware volledig verdampt. Het bewijs werd vervolledigd toen de wetenschapper Shoemaker drie jaar later de overeenkomsten aantoonde tussen de Barringerkrater en kraters die tijdens kernproeven in de Nevada-woestijn waren ontstaan. 

De Meteor  Crater is een populaire attractie geworden en de krater is nog steeds eigendom van de familie Barringer (Barringer kocht hem in 1903). Op de zuidrand van de krater bevindt zich een bezoekerscentrum van de Barringer Crater Company. Er wordt nog steeds wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de krater. In de jaren zestig is de krater gebruikt in het kader van de opleiding van astronauten van de NASA om te oefenen voor het verblijf op de maan.

Na dit toch weer verrassend leuke bezoek rijden we door naar Flagstaff om daar te overnachten. We gaan eerst naar de Walmart voor wat verse boodschappen maar blijven hier niet staan want het wordt tijd dat we weer wat wifi krijgen om de blog te uploaden. De camping die we hebben uitgezocht is niet goedkoop maar heeft wel internet volgens de gegevens die we hebben. Als we hebben betaald voor één nacht en om de wifi code vragen, blijkt dat ze helemaal geen internet hebben. Dat is een flinke tegenvaller, dan hadden we net zo goed bij de Walmart kunnen blijven staan. We annuleren de overnachting en gaan op zoek naar een andere camping. Die vinden we 5 mijl verder, deze heeft wel wifi en is nog goedkoper ook. De vriendelijke eigenaar overstelpt ons met tips wat we allemaal kunnen doen in de omgeving en waar we goed kunnen eten. We moeten volgens hem beslist naar Walnut Canyon National Monument gaan, 4 mijl terug op onze route. We krijgen de nodige plattegronden mee en worden dan naar onze plek gebracht op de camping. Als we inloggen op internet blijkt dat we weer een tijdsgrens zijn gepasseerd, we zijn een uur terug in de tijd gezet. Door het verzetten van ons horloge is het wel veel vroeger donker en kunnen we nog maar kort buiten zitten voor het te koud wordt. Als het goed is houden we dit tijdsverschil met Nederland tot het einde van onze vakantie, wij lopen dus 9 uur achter op jullie levensritme, gaan wij naar bed zijn jullie alweer aan het werk!

Vandaag gereden: 215 miles (346 km)

Camping: Greer’s Pine Shadows campground - Flagstaff, AZ