Dag 35: Oregon Pacific Coast

zaterdag 29 april 2017

We hebben gisteravond uit voorzorg de waterslang afgekoppeld en opgeborgen zodat die niet nog een keer zou bevriezen, waarschijnlijk is dat maar goed ook want als we opstaan is het 2°C. Niet alleen wij klagen over het weer, ook de Amerikanen vinden die kou en regen niet normaal, we krijgen telkens hetzelfde verhaal over de extreme hoeveelheid sneeuw van de afgelopen winter en de vele regens dit voorjaar. We trekken verder langs de kust van Oregon naar het noorden, waarschijnlijk de laatste dag in deze mooie maar natte staat.

We rijden langs de Netarts Bay die bijna helemaal droog ligt door laag water ten gevolge van eb, hier zien we al de nodige mensen op laarzen door de modder ploeteren met schep en emmer op zoek naar mossels en andere schaaldieren. We snijden een stukje kustweg af en komen in Tillamook, een wat grotere plaats met een grote en zeer bekende kaasfabriek. De kaas draagt de naam van de plaats en is in heel west Amerika te koop. 

We doen in de plaatselijke Safeway nog wat inkopen voor de lunch en het avondeten en vervolgen onze weg. We rijden langs de Tillamook Bay en moeten slalommen tussen de kriskras geparkeerde auto’s, hier zijn echt honderden mensen op het wad om schelpdieren te zoeken, hele gezinnen uitgerust met emmers, opzoek naar wat je gewoon in de stalletjes langs de weg kan kopen.

Rockaway Beach

In Rockaway Beach lopen we een rondje langs het strand en de winkeltjes op de straat erachter en snuffelen in vintage winkeltjes, waarvan één met de wel heel toepasselijke naam “Trash and Treasures”. In Manzanita lunchen we met uitzicht op zee, de golven zijn woest en de luchten worden donker, dat voorspelt niet veel goeds. We rijden het ene badplaatsje nog niet uit of de volgende verschijnt al weer. Het moet hier zomers behoorlijk druk zijn want al die winkeltjes, restaurantjes en ijssalons moeten toch ergens hun omzet vandaan halen.  

Canon Beach

We komen aan in Canon Beach, dit plaatsje heeft een heel mooi zandstrand wat veel toeristen trekt. We mogen de camper niet zomaar ergens parkeren, daarvoor moeten we naar een speciale parkeerplaats voor bussen en RV’s, de enige plek waar het wel mag. We lopen een stukje het centrum in en gaan nog even op zoek naar de Pelikan Brewery & Pub, maar die kunnen we zo snel niet vinden en de regen die nu echt met bakken uit de lucht komt nodigt niet uit om lang te blijven rondhangen. Ook hier kijken we nog even bij de strandopgang maar ook daar hebben enkel de honden nog schik.

We slaan het Ecola State Park even over, de wolken hangen nu zo laag dat het spotten van walvissen op het hoger gelegen viewpoint niet mogelijk is, als die arme beestjes al boven water komen. In april / mei trekken de walvissen van de zuidelijke wateren ter hoogte van Mexico en Zuid Amerika weer langs de kust naar de wateren ter hoogte van Canada en Alaska om daar te paren.

Via Seaside, hoe verzin je zo’n naam, komen we uiteindelijke op onze eindbestemming  van deze dag, in het Fort Stevens State Park aan, tot onze schrik staat er langs de weg al een bord “campground full” en dat met 476 RV plaatsen.
We gaan toch maar vragen bij de visitors informatie en gelukkig zijn er nog wel plekken vrij. We parkeren de camper op de toegewezen plaats maar we wachten nog even met de aansluitingen tot het wat minder hard regent. Eerst maar een biertje en een wijntje, dan eten koken en dan zien we wel verder. Morgen gaan we nog wel kijken bij het Fort Stevens, dit was ooit één de belangrijkste militaire forten aan de monding van de Columbia River. Deze rivier is tevens de grens tussen Oregon en Washington en heeft een open verbinding  met de plaats Portland, speelde een belangrijke rol in de Burgeroorlog. (samen met Fort Canby en Fort Columbia aan de overzijde in Washington). Vandaag de dag, is Fort Stevens  uitgegroeid tot een groot recreatie park van 4,3 vierkante km met veel educatieve geschiedenis, natuur en vele recreatieve mogelijkheden aan de zee en de rivier.

Vandaag gereden: 88,4 miles (142 km)
Camping: Fort Stevens State Park campground