woensdag 3 mei 2017
 |
| Tonque Point, Salt Creek County |
We zitten na een paar dagen in de wildernis eindelijk weer
binnen telefoonbereik en kunnen de mifi weer aanzetten, we hebben de laatste
dagen in het Olympic NP totaal geen bereik gehad. Tijdens het ontbijt
Whatsappen we een tijdje met de familie in Nederland, waardoor we later
vertrekken dan gebruikelijk, maar het is maar een half uurtje rijden naar Port
Angeles, onze volgende bestemming. Voor we vertrekken rijden we de Tonque Point
nog even op, het schiereilandje van het Salt Creek County park naast de
camping. Hier hebben we uitzicht over de baai beneden aan de kliffen, het is nu
eb en er zijn een paar mensen in de getijde poeltjes aan het zoeken naar
waarschijnlijk krabbetjes of zeesterren. Dan rijden we naar Port Angeles, de
grootste plaats in het noordwesten van de staat Washington.
Toen de Spaanse ontdekkingsreiziger Francisco de Eliza de natuurlijke
haven in 1791 ontdekte doopte hij deze Puerto de Nuestra Senora de Los Angeles,
welke later verbastert werd in het Engels
tot Port Angeles. In 1862 werd Port Angeles door Abraham Lincoln
uitgeroepen tot stad. Tot 1894 was het grootste gedeelte van Port Angeles een
militaire basis, ter verdediging van de landsgrens gelegen van de “Strait of
Juan de Fuca”. Nadien is er veel geïnvesteerd
in de stad en de houtkapindustrie en visserij zorgden voor veel
werkgelegenheid. Het hout wordt vooral vervoerd en gebruikt in Seattle en San
Francisco, de visserij levert vooral
zalm aan, die geëxporteerd wordt over heel Amerika. Naast de haven staat een
grote papierfabriek die gelet de grote voorraad boomstammen veel hout verbruik
voor de papierproductie. De haven heeft een veerboot verbinding met de stad
Victoria in Canada aan de overkant van de zeestraat. De stad ligt in de luwte
van het hooggebergte en het regent er in vergelijking met andere delen van het
schiereiland maar weinig en doorsnee zijn de temperatuurverschillen minder
extreem dan aan de westkust.
In Port Angeles rijden we rechtstreeks naar de City Pier
maar dat valt tegen, er is een kleine Marine expo en een muziek podium verder
niet. We lopen het naast gelegen Visitor Center binnen en krijgen naast wat
algemene tips ook de tip om de Ediz Hook pier aan de andere kant van de haven
op te rijden. Het is echter koffietijd daarom gaan we eerst op zoek naar een
Starbucks, er staan nu al vier dagen van de blog klaar om geüpload te worden.
We vinden een Starbucks in de Safeway supermarkt in het centrum maar de wifi is
hier erg slecht en het lukt niet om lang genoeg verbonden te blijven om iets te
kunnen uploaden, dan moet het nog maar even wachten.
Daarna rijden we naar de Ediz Hook pier die ons is
aangeraden. Aan het begin hiervan staat die grote papierfabriek en lijkt het of
de pier niet voor het publiek toegankelijk is, maar we kunnen gewoon doorrijden
en dan komen we inderdaad op de 3 mijl lange pier met aan het einde een
bootlaunch en een grote post van de kustwacht. Vanaf deze pier hebben we
uitzicht over de haven van Port Angeles en aan de andere kant de open zee, waar
soms zeerobben te zien zijn. Wij komen alleen een aantal zwerfkatten tegen, die
wel verzorgd worden want we zien water- en voerbakjes tussen de rotsen staan.
Volgende punt is een bezoek aan het hoofdkantoor en tevens Visitor
Center van het Olympic National Park in Port Angeles. Hier bekijken we een film
over het Olympic NP, wat er allemaal leeft en groeit, wat men doet aan
natuurbehoud en verantwoord gebruik van de natuur en de zee, een bijzonder
mooie en interessante film. Na de lunch
rijden we de stad uit nog steeds de Highway 101 volgend. We komen weer een
Safeway tegen met een Starbucks, we kunnen nog een keer proberen om de blog te
uploaden. Onder het genot van een Caramel Macchiato lukt het deze keer wel en
zijn we weer helemaal bij. Het is al 6 uur geweest als we onze slandplaats gaan
opzoeken, vannacht blijven we bij de Walmart staan. Na de dagelijkse
boodschappen zakken we nog even onderuit op de bank voor het tijd wordt om te
koken.
Elke avond hebben we een ander uitzicht, vanavond kijken we uit op de
gletsjers van Mount Olympus West Peak, die boven de wolken uitsteken, maar zodra
het donker wordt trekken we de gordijnen dicht en zijn we weer thuis.
Het is een zwoele avond en we lopen een rondje om het
Walmart terrein en kijken naar alle “overnight” gasten die hier de nacht gaan
doorbrengen, naast de vrachtwagens waarin de chauffeurs een apart woon /
slaapcompartiment hebben staan er een aantal campers, pick-ups met caravans maar
ook op deze parkeerplaats veel pick-ups met trailers met grote boten erop
waarin de mensen slapen. Ook staan er zoals vaak auto’s met waarschijnlijk
daklozen of nomaden die in hun auto slapen en zo van de ene plek naar de andere
trekken op zoek naar werk om weer een bestaan op te bouwen. Dat is ook Amerika
met relatief veel armoede, als je aan de verkeerde kant van de streep komt te
staan zijn de vangnetten minimaal en is het heel moeilijk uit die neerwaartse spiraal
te komen. Zal de belofte van Trump “make Amerika great again” ook voor hen
gelden?
Vandaag gereden: 37 miles (60 km)
Camping: Walmart Port Angeles, WA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten