Dag 28: Journey through time scenic byway, OR

zaterdag 22 april 2017

Er heeft geen enkele bobcat of coyote aangeklopt vannacht, tenminste wij hebben niets gehoord. Ook turkeys en grouses hebben we niet gehoord, maar bij het ontbijt zien we wel een groepje Mule-deers grazen naast de camper. Hebben we toch nog buren gekregen.

We vervolgen de Journey Through Time Scenic Byway naar het noorden. We rijden nog steeds door het John Day Fossil Bed National Monument en komen nu bij de Carno unit, het meest noordwestelijke deel van het park. 

De rotsformatie waarin dit gebied ligt, heet the Palisades. Er zijn drie korte, eenvoudig begaanbare wandelpaden aangelegd. De Clarno Unit heeft een oppervlakte van 8 km².

Eerst lopen we de Trail of the Fossils wat de enige trail van het park is waarlangs je daadwerkelijk fossielen in de rotsen kunt zien. Het gaat om fossielen van planten die hier 44 miljoen jaar geleden deel uitmaakten van een jungle-achtige begroeiing. Op deze korte trail krijg je, middels bordjes, uitleg hoe, waar en wanneer de fossielen zijn ontstaan en waar ze zich in de rosten bevinden, maar  het lukt ons niet altijd deze te vinden. 

De tweede trail is maar 400 meter lang, maar wel met een hoogteverschil van 45 meter. Via een slingerpad naar boven eindigend die bij een natuurlijk boog (Arche) in de rotsen met bovendien een meesterlijk uitzicht over de groene heuvels.

Daarna vertrekken we weer in noordelijke richting, het landschap dat we onderweg zien langs deze “Journey Through Time scenic byway” is heel wisselend, eerst rijden we een tijd lang door een heuvelachtig terrein met golvende groene weiden waar de bomen als donkergroene bolletjes over lijken uitgestrooid. 

Deze heuvels zijn 40 miljoen jaar geleden gevormd door golven lavamodder. Daarna komen we op een heel vlak terrein met duidelijk een agrarische bestemming al is ons onduidelijk wat er verbouwd wordt.

We stoppen in Shaniko, een ghosttown die we gezien hebben in “wie is de mol”. Het is een raar stadje, oude gebouwtjes uit begin 20^ste eeuw en nieuwere huizen en gebouwen staan door elkaar.

De oude, onbewoonde huizen worden tentoongesteld en de nieuwe bewoond door een handje vol mensen. De eerste Europese Amerikanen kwamen naar het Shaniko-gebied na de ontdekking van goud in Canyon City in 1862. Shaniko was een rustplaats voor deze avonturiers, daarna namen de boeren het ten noorden gelegen land in gebruik en werd Shaniko de “wol”hoofdstad van het westen.

Het hoogtepunt van de stad was het eerste decennium van de 20ste eeuw, toen Shaniko diende als een transportknooppunt door de aanwezigheid van diverse spoorlijnen van de Columbia Southern Railway, een dochteronderneming van Union Pacific Railroad. Op het hoogtepunt van de (wol) handel en goederenoverslag woonden er 495 mensen in Shaniko nu nog maar 36.

Aan het einde van de scenic byway maken we een uitstapje naar Washington, als we de Columbia River zijn overgestoken zijn we in een andere staat beland. Hier bevindt zich ook de camping waar we vandaag blijven staan. De zon schijnt nu volop en het is bijna warm te noemen, we genieten nog van een paar uurtjes buiten terwijl we even bijpraten met het thuisfront, de wifi is niet erg goed maar we kunnen toch redelijk whatsapp-bellen. Helaas mag er hier niet gebarbecued worden op houtskool, alleen op gas. Dan leggen we maar een steak in de pan, die smaakt net zo lekker. De camphost vertelt ons dat veel plaatsen gereserveerd zijn door de rijders van de Oregon Trial Ralley. Een amateur rally, veelal over gravelroads met 4-wiel aangedreven standaard voertuigen. Tijdens het eten is het met de rust gedaan en komen er tientallen het terrein op, daarna tentjes bouwen, eten koken en bier drinken. Stonden we gisteren alleen nu is ieder plekje met meerdere voertuigen bezet. Het is zaterdag en dan moet de Amerikaan buiten spelen, is ook wel leuk om mee te maken!

Vandaag gereden: 111 miles (179 km)

Camping: Peach Beach State park campground, WA